A fianch d’la’ me ca’A gh’era n biondina tant carina
Apena un po svanida.
As parla al quarantadu’ an fa’,
a gh’ean sezàn prom.
Ach sera innamura’ mars
Parchè di difet l’ach neva un sol:
las magnava li ongji!
Cun al mè muturin scasa’
a fava pochi chilometri
e par ast’òmutif
ass’astavan davanti ca’
e sla’ cuntavan.
Ma na bela sira la ma dit
Cla duciava nantar,
alora am son stufa’ e po’
ho taia’ la corda.
Lè stada dura cumandar al còr
perché l’era n’a facenda seria che,
ancora st’i dji
vedendas da spes a rabrividis
almen un puchin.
I raconta ch’el temp al pasa
e al cancela tanti robi,
mi a dighi no!
No,anl’è minga vera.
An ma’ scordi minga cla storia
dla biondina
anca slè mei dir
che la n’era minga n’a chimera,
l’era n’a storia vera..
